มนุษย์เรามันกลัวเจ็บกลัวจน มันกลัวทุกข์กลัวยากกลัวลำบาก กลัวพลัดพลากกลัวไข้กลัวป่วยกลัวตาย มันกลัวไปเสียหมด มันมีแต่ความกลัว แต่ไม่รู้ตัวว่าเรานั้นแหละเป็นผู้สร้างความกลัว เป็นผู้ยินดีในความกลัวมีความสุขกับการกลัวนั้น มีแต่กลัวเจ็บกลัวแก่กลัวตาย แต่ทำไมไม่พากันกลัวเกิด ก็เพราะเกิดนี่เองที่พามันมากลัวกัน ความกลัวทั้งหลายทั้งปวงมันเกิดมาจากการเกิด ไม่เกิดมันไม่แก่ มันไม่เจ็บ มันไม่ตาย มันไม่พลัดพราก เกิดมาด้วยก็ตายมาด้วย ตายมาด้วยก็เกิดมาด้วย ตายจากเด็กเป็นหนุ่มเป็นสาว เป็นผู้เฒ่าอย่างหลวงปู่ อีกไม่นานก็กลายเป็นผู้ตาย มนุษย์มีความสุขกับการฉลองวันเกิด มีความสุขกับการเกิด แต่มนุษย์ไม่สังเกต เกิดมันก็ร้องไห้ ตายมันก็ร้องไห้ พากันมาฉลองวันเกิด แต่ไม่พากันฉลองวันตาย นั้นหล่ะลูกหลานเอ้ย ให้พากันกลัวเกิด อย่าพากันกลัวตาย ให้พากันตั้งสติดูดีๆพิจารณาดีๆ ไม่เกิดมันก็ไม่ตาย พากันเอาเวลาฉลองวันเกิดไปทำความดีกับผู้ให้เกิด เอาเวลาที่ได้มาจากวันเกิดไปพิจารณาว่าเราใกล้ความตายเข้าไปอีกแล้ว ความตายใกล้เข้ามาแล้ว ให้ทำประโยชน์ตอนที่เรากำลังหายใจ อย่าให้เวลามันเสียไปโดยไม่มีประโยชน์ ทำให้ดีทำให้พร้อมทั้งประโยชน์ตัวเราและประโยชน์ผู้อื่น ประโยชน์ให้สังคม ให้คิดถึงความตายมากๆ อย่ามัวหลงฉลองวันเกิด ไม่เกิดมันไม่ตายนะ พากเพียรอย่าให้มันเกิด อย่าไปขนขวายห้ามมันตาย ให้ห้ามมันเกิดนั้น
ธรรมะโดย : หลวงปู่ไดโนเสาร์ จังหวัดกาฬสินธุ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น